Ik geef door: 

Don de Lillo - Underworld, een prachtig portret van het Amerika van de vorige eeuw

 ... laat ik dan ook nog reageren op je oproep. Een aantal boeken die ik door zou willen geven staan er al: 
Het zingen van de tijd, Niemand is onsterfelijk, op zoek naar de verloren tijd. 
Voeg er van mij dan nog Anna Karenina en de Toverberg toe.

 Nog 3 boeken die ik door wil geven: De hongerspelen, Jip en Janneke...  
En nog een: 
Misschien dat niemand mij zal begrijpen, maar Komt een vrouw bij de dokter van Kluun zou ik ook door willen geven.

Ik geef door,

Haar naam was Sarah.

Als thriller schrijfster denk ik aan de Noorse Unni Lindll om nog door te geven. En dan vooral aan haar haar psychologische thrillers "Dromenvanger" en "Honingval".

Een bijzonder goed initiatief!! Ik heb er lang over nagedacht en ben blij dat het meerdere titels mogen zijn .
Deze boeken wil ik doorgeven omdat ze me lang na lezing nog bezighielden:
De God van Kleine Dingen van Arundathi Roy.
Austerlitz van W.G.Sebald.
In duizend stukjes van James Frey.

Jawel, maar ik moest er diep over nadenken.

Deze boeken wil ik graag doorgeven:
- Hersenschimmen van J. Bernlef
- Nooit meer slapen van W.F. Hermans
- Is dit een mens van Primo Levi

En toch ook nog maar een paar jeugdboeken:
- Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman
- Oologswinter van Jan Terlouw

.... Welke thrillers zijn relevant en zetten je aan het denken? Dat zijn er niet echt heel veel denk ik. Misschien de boeken van Roslund en Hellström om iets te noemen dat me spontaan te binnen schiet.
Maar als ik er écht één zou moeten kiezen dan wordt het de thriller die niet voor niets in mijn top-10 staat. Misschien geen literair wereldwonder maar wel een boek dat pijnlijk laat zien hoe onze planeet het loodje zou kunnen gaan leggen.
Spannend, wetenschappelijk, futoristisch ..... en enorm dik.
De zwerm van Frank Schätzing zou ik bij nader inzien dus wel door willen geven.

Een leuke serie, die doorgeefboeken. Het boek dat ik door zou geven is 'Deze neger buigt voor niemand' van Marcel Rözer/Winston Bogarde.

Een doorgeefboek om dat deze (cult)klassieker onder de voetbalbiografieën enkel nog antiquarisch verkrijgbaar is. Maar vooral vanwege passages als deze:

Als hij al een zwakke plek heeft, dan zijn het vrouwen. Ze komen op hem af en hij kan er nauwelijks weerstand aan bieden. Maar vrouwen worden uiteindelijk altijd lastig, vindt hij. Fucking ingewikkelde wezens zijn het. Altijd maar zeuren, altijd maar eropuit om hun gelijk te krijgen. Om je van dat af te brengen waar je naar toe wilt. ‘Ze willen je in hun hoedanigheid hebben’, moppert hij tegen vrienden.

‘Ze willen je in hun hoedanigheid hebben’. Een vreselijk cliché natuurlijk, maar zo mooi geformuleerd...

Na lang overwegen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik De Parijs Conventie (de complete uitgave, publicatiedatum 14 juli) door zou willen geven.

Heb net je blog pas gelezen en het eerste boek waar ik aan denk is Is dit een mens van Primo Levi.
Dit vind ik een boek dat ik door wil geven,ook al zijn er nog wel meer boeken waarmee ik dat wil.

Allereerst: wat een verscheidenheid aan prachtige boeken geven jullie door aan de lezers 'na ons'! Het heeft mij erg geholpen bij het bepalen van mijn keuze. Uiteindelijk heb ik niet gekozen voor een van de boeken die ik eerder noemde.

Eerst dacht ik nog aan The constant gardener (De toegewijde tuinier) van John le Carré, omdat het een heel goed boek is en (maar dat is toeval) vandaag bekend werd dat hij met zijn complete oevre tot de finalisten van de Man Booker International Prize behoort. Hij heeft inmiddels overigens al te kennen gegeven te bedanken voor die eer:

"I am enormously flattered to be named as a finalist of the 2011 Man Booker International prize," Le Carré said in a statement issued through his publishers "However, I do not compete for literary prizes and have therefore asked for my name to be withdrawn."
John le Carré turns down Booker honour, The Guardian

Een verzoek dat door de jury 'respectfully' geweigerd is.

Er is nog een reden dat ik dit boek heb overwogen: er worden zoveel thrillers (al dan niet literair) gelezen, dan is het toch vreemd als er (vrijwel) geen thrillers worden doorgegeven? Daar moeten toch ook prachtige boeken tussen zitten? Ik heb er zelf dan wel niet zo heel veel gelezen, maar Zwart water van Kerstin Ekman en ook Child 44 (Kind 44) van Tom Rob Smith vond ik prima boeken. Er zullen toch nog wel meer en - wellicht - betere thrillers zijn geschreven?

Ook De Essays van Michel de Montaigne (hoewel ik dat boek nog niet eens uit heb) heb ik overwogen. Omdat de man en zijn manier van denken van zo grote invloed is geweest en nog is... zelfs weer een beetje in opkomst is. Zo is nog niet lang geleden How to Live: Or a Life of Montaigne in One Question and Twenty Attempts at an Answer van Sarah Blakewell verschenen en begin dit jaar When I Am Playing With My Cat, How Do I Know She Is Not Playing With Me?: Montaigne and Being in Touch With Life van Saul Frampton.

En toen dacht ik... Alle mensen heten Janus van André Klukhuhn! Dat is het boek dat ik wil doorgeven. Context, achtergrond en een gezonde sceptische instelling ... dát wil ik doorgeven.

Sorry, Pietje Bell... ook jij bent afgevallen

Ik ga doorgeven:
Middernachtskinderen van Salman Rushdie, omdat dit boek zowel universele- als regionalistische- en historische thema's heeft, een boek dat leesbaar blijft in de toekomst.

Wat een moeilijke, maar leuke vraag.
En wat er meteen in me opkomt is John Steinbeck - de druiven der gramschap.
En ik ga er verder niet meer over nadenken (wat ik eigenlijk wel wil) anders blijf ik maar veranderen.

Vogelvlucht (Memoires) van Inez Dullemen (inmiddels 85 jaar) wat ik nu aan het lezen ben wil ik graag doorgeven. Dit boek - in 2010 uitgekomen -heeft m.i. niet zoveel aandacht gehad. Van Dullemen heeft de kracht en de verbeelding om haar lange leven en zestig jarig schrijverschap onder de loep te nemen. Ze doet dat met die onuitwisbare, dichterlijke toon die haar zo eigen is. Ze wisselt dagboekbladen af met weemoedige herinneringen aan haar ouders. Haar huwelijk met theatermaker Erik Vos brengt haar op tal van plaatsen, waar zij als scherpzinnig observator de repetities en voorstellingen bekijkt.
Doorvoeld en doorleefd zijn ook haar reisreportages over Alaska, Mexico, Japan, Suriname. Nooit oordeelt ze, altijd kijkt ze met verwondering en betrokkenheid. Een groot inlevingsvermogen hoort bij Inez van Dullemen. Helder en beeldend beschrijft ze het ritme van de natuur en de manier waarop zij de essentie van ons bestaan in steeds weer nieuwe verhalen weet vast te leggen is groots. Haar stilistische kunde spat van elke pagina af.
Aanbevolen dus.

Na lang nadenken ben ik tot deze boeken gekomen en ik bleek wel degelijk boeken te kennen die ik door wil geven:

Een keukenmeidenroman - Kathryn Stockett
Het achterhuis - Anne Frank
Sprookjes van Grimm - Gebr. Grimm
Turks Fruit - Jan Wolkers
Kruistocht in spijkerbroek - Thea Beckman

Mag ik dan Onze vroolijke zesde klas doorgeven?
Omdat het boek(1932) al is doorgegeven aan míj en ik het zo'n mooi voorbeeld vind van een meester die zo houdt van zijn klas. En een klas, die zo begaan is met elkaar.
Schitterend. Hoe vaak ik het boek ook lees, het blíjft me ontroeren.

De lach en de dood van Pieter Webeling is een boek wat ik door wil geven. Het is een zeer heftig en aangrijpend boek over het leven in een concentratiekamp.
Robert Cohen een Auschwitz-overlevende beveelt dit boek zelfs aan.
Robert Cohen zegt: "In "De lach en de dood" is het dagelijks leven in een concentratiekamp zo treffend en waarheidsgetrouw beschreven dat ik dit boek zonder voorbehoud kan aanbevelen.
Ik geef dit boek door omdat het de boodschap bevat: Dit mag nooit meer gebeuren.
Ik vind het ook onbegrijpelijk dat dit boek zo weinig aandacht krijgt. Misschien komt dat nog want dit boek verdient dat.

Aan de andere kant van de deur van Tonke Dragt.
Ik vraag me af: zijn de boeken die we willen doorgeven niet ook automatisch de boeken uit onze top 10, omdat we die het allermooiste vinden, tijdloos en het herlezen waard?

Verder geef ik ook graag Harry Potter en de serie van De dolle tweeling door, daar kunnen volgende generaties vast ook heel ontspannen avonden door verkrijgen.

Ik ben al druk bezig met het doorgeven: Primo Levi is bij uitstek hét boek wat ik het meest uit de kast pak om het anderen te laten lezen en bij het teruggeven raken ze er vaak niet over uitgepraat...

Doorgeven? Zonder twijfel Is dit een mens van Primo Levi.
Als het een NL-boek moet zijn vind ik het wel wat lastiger... De donkere kamer van Damocles, Hermans, blijft zich aan me opdringen.

Het boek dat ik door zou willen geven is Niemand is onsterfelijk van Simone de Beauvoir

de zin van het bestaan - Viktor E. Frankl

Welk boek zou moeten worden doorgegeven.... Mijn absolute favoriet is A la recherche du temps perdu van Proust, want nooit is schoonheid en de werking van het geheugen mooier beschreven, nooit zijn de kronkelingen en schakeringen van het menselijk brein zo prachtig en veelkleurig geschilderd, en nooit is liefde en liefdespijn treffender en uitputtender geanalyseerd. Ook zou ik De aleph van Borges willen doorgeven, want nooit heb ik een boek gelezen dat zo vol is met filosofische verwondering. Maar beter en belangrijker nog om aan het nageslacht door te geven is misschien Verzamelde verhalen deel 5 van Tsjechov. Vanwege de weemoed, de lichte melancholie en vergeefsheid die alle personages kenmerkt, maar eerst en vooral vanwege het medegevoel dat Tsjechov voor deze personages weet op te roepen. Tsjechov traint ons in medegevoel, en dat is mogelijk nog belangrijker om door te geven dan de schoonheid van Proust of de verwondering van Borges.

Als het gaat om Nederlandse boeken, dan zou ik toch Vestdijk willen doorgeven. Die is erg gevoelig voor de vele tegenstrijdigheden en paradoxen in de menselijke geest, en dat soort nuancering vind ik belangrijk om door te geven. In de Victor Slingeland trilogie is dat bijvoorbeeld mooi uitgewerkt. Maar in zijn essaybundels misschien nog wel beter.

Inderdaad, als je aan Fahrenheit 451 denkt, dan zie je het nut van het doorgeven van boeken aan volgende generaties in. We hebben het al eens eerder over dat boek gehad en welk boek we zouden memoreren om door te geven. Ik geloof dat ik zo ambitieus was om te zeggen dat ik 'Anna Karenina' op me zou nemen! Nou ja, zeg, wat een krankzinnige gedachte dat me dat zou lukken!
Ik ben het met Brixy eens: Is dit een mens is zeker een boek dat nooit vergeten mag worden. Evenals 1984. En natuurlijk The Time of our Singing zoals Maria al schreef. Prachtig en heeft zo'n enorm breed scala. Zeker ook Disgrace. Ik zie nu dat al deze boeken een gemeenschappelijk kenmerk hebben. Ze beschrijven allemaal maatschappelijke misstanden en hoe mensen daarmee worstelen. Ah, we willen de volgende generaties alert houden, dat is het. En dat moet ook! Maar er zouden ook boeken bij moeten zijn die gewoon prachtig zijn zonder een duidelijke boodschap. Maar ja, welke dan?

Ik weet niet of ik wel de juiste boeken heb gelezen om door te geven... Maar Kafka op het strand vond ik wel een aanwinst wat betreft het verbreden van mijn literaire horizon. Dat boek zou ik dan kiezen.

En Emma's geluk, omdat dit boek mij liet zien dat het nooit te laat is voor oprechte en ware liefde!

Zooo veel mooie boeken..
Maar als ik mijn "gelezen boeken" zo "doorblader", zie ik toch maar één boek dat er echt toe doet en dat is Is dit een mens van Primo Levi .

Weet je ik kies alvast voor mijn huidige nummer 1. Het zingen van de tijd

Vanwege alles wat daar in zit: historie van segregatie, liefde, kracht en hoop, niet te vergeten de muziek zou ik willen dat iedereen het las en zou waarderen. Denk toch dat dit het boek is wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt in de afgelopen(minstens) 2 jaar

Wat is dát nou weer voor een onmogelijk te beantwoorden vraag!

Ik ben niet zo van de doorgeefboeken, maar okay, als het om de volgende generatie gaat ben ik best bereid om van mijn standpunt af te wijken. Na niet al te lang piekeren en peinzen (leidt allemaal nergens toe, is mijn ervaring) kom ik dan op....(tromgeroffel)....

What is the what, de door Dave Eggers verromanniseerde (zal ik voor het gemak maar even zeggen) autobiografie van Valentino Achak Deng.

Waarom? Omdat hij met dit aangrijpende verhaal een stem en een gezicht geeft aan de duizenden onschuldige kindvluchtelingen en andere slachtoffers van die afgrijselijke burgeroorlog in Sudan in de afgelopen decennia. Je kan er honderd krantenberichten over lezen, maar echt bevatten doe je het nooit, wat daar allemaal is gebeurd. Nu wil ik niet beweren dat ik de gruwelijkheden wél bevat na het lezen van voornoemde autobiografie c.q. roman, maar ik ben wel een stukje dichterbij de waarheid gekomen. Ik zie het boek ook heel duidelijk als een aanklacht maar vooral als een waarschuwing aan de wereld: eens, maar NOOIT meer! Vandaar dus.